رنگ هر ترکیب مایع، قابل‌تبدیل به مایع و یا ترکیبات بتونه‌ای است که پس از مالیده شدن بر روی سطوح به‌صورت غشا یا لایه‌ای سفت و جامد تبدیل شده و طیف خاصی به آن می‌دهد. به‌طورکلی از رنگ علاوه بر ایجاد زیبایی محیط، جهت حفاظت اشیاء در مقابل عوامل طبیعی و سببی از قبیل ضربه، خراش، ساییدگی، حلال‌ها، آب‌وهوای جوی و غیره استفاده می‌شود و به‌ندرت دیده شده که سطح یک جسم را فقط با رنگ حفاظتی بپوشانند و از رنگ رویه تزئینی استفاده کنند.
صنعت رنگ‌سازی قدمت طولانی دارد. در ابتدا رنگ را از روغن‌های گیاهی با استفاده از آسیاب‌های سنگی و دستی جهت نرم کردن رنگ‌دانه‌ها تولید می‌کردند، اما امروزه با پیشرفت صنعت و فناوری، صنعت رنگ‌سازی پیشرفت شایانی کرده، به‌طوری‌که توانسته در میدان علم و صنعت جایی پرنفوذ برای خود باز کند. به جرئت می‌توان گفت یکی از ارکان مهم هر یک از تولیدات صنایع گوناگونی که به مصارف عمومی و خصوصی می‌رسند، صنعت رنگ‌سازی ست.
قدمت رنگ به دوران ماقبل تاریخ می‌رسد، اما هزینه آن تا مدت‌ها بسیار گران بود و درنتیجه به‌طور عمده برای آثار هنری استفاده می‌شد. تقریباً پس از قرن نوزدهم بود که از رنگ برای نقاشی خانه‌ها استفاده شد. امروزه از رنگ برای رنگ‌آمیزی و حفاظت بسیاری از سطوح ازجمله خانه، اتومبیل، نشانه‌گذاری در جاده‌ها و بسیاری هدف‌های دیگر استفاده می‌شود که هر یک از این برنامه‌ها به نوع خاصی از رنگ نیاز دارد.
اصلی‌ترین اجزای رنگ شامل رزین‌ها، افزودنی‌ها و رنگ‌دانه‌ها هستند. رنگ‌دانه ماده‌ای است که رنگ نور بازتابی یا انتقالی را در اثر جذب طول‌موج انتخابی تغییر می‌دهد. این فرآیند از آن چیزی که به‌نام فرآیند فیزیکی از فلوئورسانس، فسفرسانس و دیگر اشکال لومیناسنس (که ماده نور را ساطع می‌کند) می‌شناسیم، متفاوت است. بسیاری مواد طول‌موج‌های خاصی از نور را به‌طور انتخابی جذب می‌کنند. موادی که انسان‌ها به‌عنوان رنگ‌دانه انتخاب و برای خواص ویژه‌ای توسعه داده‌اند، عموماً برای رنگ‌آمیزی مواد دیگر مناسب هستند. یک رنگ‌دانه باید مقاومت رنگی متناسب با ماده‌ای که آن را رنگ می‌کند داشته باشد و در دمای محیط پایدار باشد.
نانورنگدانهها ذراتی آلی یا معدنی با اندازه‌ای کمتر از ۱۰۰ نانومتر، نامحلول و از لحاظ شیمیایی و فیزیکی هستند که بر بافت‌ها یا زیرلایه‌ها بی‌اثر هستند. نانورنگدانهها یا رنگ‌دانه‌های هوشمند، نسبت به رنگ‌دانه‌های معمولی خوش‌رنگ‌تر هستند و قابلیت اعمال/ چاپ روی هر سطحی را دارند، در مقابل مواد سفیدکننده شیمیایی مقاوم بوده و کمتر سمی هستند. علاوه بر این، نانورنگدانهها مقاومت بسیار بالای حرارتی دارند و می‌توانند در تولید بارکدها و برچسب‌ها ترکیب شوند.
نانورنگدانهها در صنایع مختلفی مورداستفاده قرار می‌گیرند که شامل صنعت لوازم‌آرایشی مانند لوسیون‌های ضدآفتاب، کرم صورت، رنگ مو و…، صفحه نمایش‌های نانورنگ‌دانه‌ای مانند صفحه نمایش‌های فسفر،
صفحه نمایش‌های کریستال مایع ، رنگ‌دانه‌های معدنی مانند دی‌اکسید تیتانیوم، اکسیدروی، دی‌اکسید سیلیکون و اکسید منیزیوم در صنایع پلاستیک و لاستیک استفاده می‌شود. صنعت رنگ و کامپوزیت و پلیمر نیز از دیگر مصرف‌کنندگان نانورنگدانهها هستند.
